صنعت مرغداری به عنوان یکی از بخشهای حیاتی تأمین امنیت غذایی و اشتغالزایی در کشور، نقش برجستهای در اقتصاد ملی ایفا میکند. با این حال، این صنعت با مجموعهای از چالشها روبهرو است که در صورت عدم توجه کافی، میتواند آسیبهای جدی به زنجیره تأمین مواد پروتئینی وارد کند و امنیت غذایی جامعه را تهدید نماید. در این مقاله به بررسی مهمترین مشکلات صنعت مرغداری و ضرورت توسعه و حمایت از آن پرداخته میشود.
یکی از چالشهای اصلی، نوسانات قیمت نهادههای دامی مانند ذرت و سویا است که بخش عمده هزینههای تولید مرغ را تشکیل میدهند. تحریمها، مشکلات وارداتی و تغییرات نرخ ارز، موجب افزایش هزینههای تولید شده و قدرت رقابت مرغداران را کاهش داده است. این موضوع باعث شده بسیاری از واحدهای مرغداری کوچک و متوسط به دلیل کاهش حاشیه سود، با خطر تعطیلی مواجه شوند.
مسأله دیگر، ضعف در زیرساختهای بهداشتی و مدیریتی صنعت است. نبود سیستمهای دقیق نظارتی، پایین بودن سطح آموزش و آگاهی بهرهبرداران و عدم استفاده گسترده از فناوریهای نوین در پرورش و مدیریت بیماریها، میتواند منجر به شیوع بیماریها و کاهش کیفیت محصولات شود. این موضوع علاوه بر زیان مالی، خطرات بهداشتی برای مصرفکنندگان نیز به همراه دارد.
از سوی دیگر، مسائل زیستمحیطی نیز چالش مهمی برای صنعت مرغداری به شمار میرود. عدم مدیریت صحیح فضولات مرغداریها و آلودگی آب و خاک، تهدیدی جدی برای محیط زیست و سلامت عمومی است که نیازمند تدوین و اجرای قوانین و مقررات سختگیرانهتر و همچنین حمایتهای فنی و مالی از مرغداران است.
با توجه به اهمیت بالای این صنعت در تأمین پروتئین مورد نیاز جامعه و اشتغالزایی، توجه ویژه به توسعه و رسیدگی به آن اجتنابناپذیر است. دولت و بخش خصوصی باید با همکاری یکدیگر، برنامههای جامع برای بهبود زیرساختها، حمایت از تولیدکنندگان در برابر نوسانات بازار، ارتقای دانش فنی و بهبود شرایط بهداشتی و زیستمحیطی تدوین کنند.
افزون بر این، سرمایهگذاری در فناوریهای نوین همچون استفاده از سیستمهای هوشمند مدیریت مرغداری، اصلاح نژاد و بهبود تغذیه میتواند موجب افزایش بهرهوری و کیفیت محصولات شود. همچنین توجه به آموزش و توانمندسازی بهرهبرداران در قالب کارگاهها و دورههای تخصصی، نقش مهمی در پایدارسازی این صنعت خواهد داشت.
در نهایت، بدون توسعه پایدار و رسیدگی منسجم به مشکلات صنعت مرغداری، تهدیدهایی چون افزایش قیمت گوشت مرغ، کاهش تولید و خطر واردات بیرویه میتواند امنیت غذایی کشور را به خطر بیندازد. بنابراین، این حوزه نیازمند نگاه جدی و اقدامات عملی و مستمر از سوی سیاستگذاران و فعالان صنعت است تا هم تولید داخلی حفظ شود و هم از منافع مصرفکنندگان حمایت گردد.











