نرخ خرید تضمینی برای کشاورزان نمی صرفد
«اسد حسینی» کشاورز گیلانی با اشاره به برخی مشکلات و چالشهای پیش روی کشاورزان و شالیکاران اظهار کرد: کشاورزی و شالیکاری از جمله شغلهای سخت و پرمشقت و کم درآمد است.
وی با ابراز گلایه از واردات بی رویه برنج آن هم در فصل برداشت افزود: تمام امید کشاورزان به دشت فصل برداشت محصول است که آن هم با سوءتدبیر و تصمیمهای نادرست مسئولان در واردات برنج، از بین میرود.
این کشاورز گیلانی با اشاره به افزایش چند برابر هزینه تمام شده محصول برنج بیان کرد: با افزایش سرسام آور هزینهها و از سوی دیگر کاهش درآمدهای کشاورزی، سنت ریشه دار برنجکاری رو به نابودی است و در آینده نزدیک دیگر هیچ کشاورزی تمایلی به کشت برنج نخواهد داشت.
حسینی با تاکید بر لزوم حمایت مسئولان از جامعه کشاورزی اضافه کرد: دولت باید کشاورزان را زیر چتر حمایتی خود قرار دهد تا انگیزه و امید به فعالیتهای کشاورزی افزایش یابد.
وی با اشاره به اقدام دولت مبنی بر خرید تضمینی برنج افزود: خرید تضمینی برنج حرکت خوبی است اما نحوه اجرای این طرح دارای اشکالاتی بوده و همچنین نرخ گذاری برنج برای کشاورزان مقرون به صرفه نیست.
این کشاورز گیلانی با بیان اینکه هزینه تمام شده هر کیلو برنج به بیش از ۱۳۰ هزار تومان میرسد، گفت: در حالی خرید تضمینی برنج با قیمت کمتر از ۷۰ هزار تومان از سوی دولت انجام میشود که هزینههای تمام شده تولید برنج تقریباً به دوبرابر آن میرسد.
حسینی با بیان اینکه نیمی از کشاورزان از ارقام سنتی استفاده میکنند، اضافه کرد: فرهنگ استفاده و کارسازی ارقام پرمحصول و گواهی شده در گیلان نهادینه نشده است.
وی با اشاره به اینکه اقتصاد کشاورزی پاسخگوی هزینههای تمام شده نیست، افزود: هزینههای کارگری کشاورزی در سال زراعی که گذشت به صورت روزمزد در کانال ۷۵۰ هزار تومان تا ۹۰۰ هزار تومان میچرخید و این مهم با درآمد و اقتصاد کشاورزان هم خوانی ندارد.
این کشاورز گیلانی با اشاره به پدیده خشکسالی و تغییرات اقلیمی در استانهای شمالی بویژه گیلان، اضافه کرد: پدیده خشکسالی تأثیر مستقیم در کاهش محصول برنج داشته و این مهم امسال در اراضی شالیزاری کاملاً مشهود بوده و همه این موارد زمینهای را فراهم کرده که قیمت خرید تضمینی برنج برای کشاورزی که اقتصادش از همین راه میگذرد به صرفه نباشد و چشم انتظار حمایتهای بیشتر مسئولان باشد.
از آنجایی که قصه پر غصه «برنج» هیچ گاه تمامی ندارد و مخصوص این دولت و این دوره و مسئولیت نیست اما انتظار میرود برای کاهش آلام و دردهای کشاورزان تدبیری ویژه اندیشیده شود.
کشاورزان روزها و ماهها را با رنجها و مرارتهای فراوان پشت سر میگذارند تا در فصل برداشت و فروش محصول برنج، حاصل دسترنج شأن را درو کنند که آن هم با تصمیم گیری های نادرست و اشتباه به یغما میرود و سود تمام زحمات یک ساله شأن به جیب افراد سوجو، واسطه گر و دلال میرود و آنها روز به روز فربهتر میشوند و کشاورزان و شالیکاران روز به روز ضعیفتر، دلسرد تر و ناامیدتر.
دولت سیزدهم که داعیه دار حمایت از کشاورزان و قشر ضعیف مردم است باید تدابیری اتخاذ کند تا ضمن تسهیل بخشی در امر کشاورزی، این سنت قدیمی و ریشه دار پویا و زنده بماند و پا بر در ورطه خاموشی و فراموشی نگذارد.












