از حادثه زمستان یورت تا همین چند وقت قبل به عنوان بزرگترین و تلخ‌ترین حادثه در معادن زغالسنگ کشور یاد می‌شد تا اینکه همزمان با به صدا درآمدن زنگ مدارس، بار دیگر ناقوس مرگ به صدا درآمد و باز هم انفجاری دیگر و انتشار گاز متان در معدن « پروده» یا همان « معدنجو» در طبس با جان‌باختن ۵۳ کارگر، همراه شد.
با وجود اینکه کارگران معادن در سخت‌ترین شرایط روزانه دست‌کم ۸ ساعت را بدون آنکه هوای تازه یا نور آفتاب به آنان بخورد در اعمال چند صد کیلومتری کار می‌کنند، تأمین تجهیزات ایمنی برای حفاظت از جان‌ آنان کمترین کاری است که کارفرمایان باید انجام دهند اما به رغم تذکرات متعدد در گذشته به معادن زغالسنگ اما آنچه که کارفرما به آن توجه دارد سودی است که از استخراج و فروش زغالسنگ کسب می‌کند؛ کارفرمایانی که اغلب در این مکان حضور ندارند.
بعد از این حوادث تلخ که به علت نبود ایمنی و نداشتن سیستم هشدار گاز رخ داد، دستگاه‌های متولی نظارت‌های خود را بر ایمنی معادن زغالسنگ بیشتر کردند تا جلوی بروز فجایع تلخ در آینده گرفته شود. همین چند وقت قبل ( ۲۴ آبان ماه امسال) در معدن کلات شرق آزادشهر که پیش از آن به دستور قضایی پلمب شده بود، بخشی از تونل ریزش کرد و دو کارگر مصدوم شدند و یک نفر نیز جان خود را از دست داد. اگر این حادثه در زمان فعالیت این معدن و حضور کارگران در زمان استخراج رخ می‌داد، می‌توانست فاجعه انسانی دیگری را رقم بزند. معدنی که مدتی قبل از تعطیل و پلمب شدن ۴۰۰ کارگرش به علت حقوق‌های معوقه‌ اعتراض کرده بودند.
مدتی قبل از این حادثه تلخ نیز رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان گلستان در گفت‌وگو با رسانه‌ها گفته بود که « در حال حاضر ۱۶ معدن زغال‌سنگ در گلستان فعالیت دارند که حدوداً ۲ هزار کارگر در آنها مشغول به کار هستند که ایمنی و بهداشت کار در بسیاری از این واحدها رعایت نمی‌شود.»
هرچند دستگاه‌های متولی مدعی‌اند بازدیدهای ایمنی و بهداشت معادن به صورت دوره‌ای از معادن زغالسنگ انجام شده اما حوادث رخ داده در معادن نشان می‌دهد این بازدیدها در گذشته نتیجه چندانی نداشته و کمکی به ایمنی این معادن نکرده است.