روز جهانی پیشگیری از خودکشی در ۱۰ سپتامبر برگزار می شود، روزی است برای افزایش آگاهی عمومی نسبت به خودکشی و پیشگیری از آن؛ اما شرایط ایران چگونه است؟

 اگر چه هنوز ایران نسبت به میانگین جهانی از وضعیت بهتری برخوردار است  اما با توجه به افزایش خودکشی  که نسبت به سالهای قبل رشد فزاینده ای داشته  امکان دارد با ادامه روند نگران کننده کنونی تا چند سال آینده، از میانگین جهانی که  ۹.۵ خودکشی به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت است، عبور کنیم.

عوامل اجتماعی نقش زیادی در میل به خودکشی افراد دارند. همچنین مسائل اقتصادی، رفاه، شغل، دستمزد، خدمات بهداشت و روان، سواد، خود مراقبتی و… نیز از جمله عواملی است که رسیدگی به آن می تواند میل به خودکشی را در افراد بکاهد.

طبق آمار جهانی، ۹۰ درصد افرادی که خودکشی کرده اند در هنگام خودکشی به یک اختلال روانشناختی مبتلا بوده اند که ۶۰ درصد از آن، مربوط به افسردگی است؛ لذا می توان گفت افسردگی در بالا رفتن میل به خودکشی افراد بسیار موثر است.

 اما در این میان نکته بسیار نگران کننده سن خودکشی در کشور است ، در دنیا، ۵۷ درصد موارد خودکشی برای افراد زیر ۵۰ سال است ولی در ایران این رقم بالاتر از ۷۵ درصد است. اینکه ۷۵ درصد موارد فوتی مربوط به خودشکی، برای افراد زیر سن ۵۰ سال است، نشان از آن دارد که سرمایه های انسانی کشور، دست به چنین اقدامی می زنند که می بایست از آنها محافظت کرد.

 برای جلوگیری از این امر باید در آموزش و پرورش و دانشگاه ها، راحت تر در مورد آموزش علمی پیشگیری از خودکشی صحبت شود و همچنین رسانه ها نیز در این مسیر به اطلاع رسانی بپردازند. همچنین می بایست با فروشندگان موادی که باعث مرگ و میر می شوند و در دسترس قرار دارند، برخوردهای شدیدتی صورت بگیرد. که در این رابطه امیدورایم در دولت آقای پزشکیان، برنامه ملی پیشگیری از خودکشی در ایران که در شهریور ۱۴۰۱ ابلاغ شده است اجرایی شود. مردم باید عوامل خطر و نشانه های هشدار را بشناسند؛ لذا نمی توانیم راجع به خودکشی صحبت نکنیم.