۳۱ استان طالب خرید زمین در دو استان شمالی کشور هستند

فعالیت بیش از ۱۶ هزار بنگاه مشاوره املاک در استان گیلان در تقابل با بخش کشاورزی است

اینها گوشه ای از اظهارات مدیر کل  جهاد کشاورزی استان گیلان  با دغدغه حفظ و صیانت از زمینهای زراعی استان است دغدغه ای که اگر چه از یک منظر بسیار ارزشمند و قابل احترام است  اما شاید لازم باشد  از منظری دیگر هم به این قضیه نگریست تا تمامی این حرفها  به نوعی شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیتی نباشد  که با مبرا کردن خویش از تمامی مشکلات و ضعفها به اصطلاح توپ را به زمین ذیگری می فرستد و مقصر را در جایی غیر از واقعیت آن جستجو   می کند .

 اینکه چرا کشاورز گیلانی اعم از شالیکار  و چایکار و بادام کارو باغدار و … به شدت به دنبال فروش زمینهای زراعی خویش است تا در سایه این  تمایل رو به فزونی ، طالبان خرید زمین به این استان هجوم بیاورند و در نتیجه  گسترش عرضه و تقاضا با رشد تصاعدی و دور از معیار بنگاههای مشاور املاک روبرو باشیم سوالی است که شاید کلید اصلی نگاه درست به این موضوع باشد .

و به راستی چرا امروزه  کشاورز گیلانی بی میل به ادامه فعالیت کشاورزی به شدت مایل به فروش زمینهای کشاورزی خویش است ؟

 مسئولان محترم  ، برای پاسخ  به این سوال پای درددل کشاورزان بنشینید و دغدغه های بی شمار آنها را ببینید

چرا از  کشاورزانی که در تمامی مراحل کاشت ، داشت و برداشت محصولات خود  با هزار مشکل ریز و درشت روبرو هستند  مشکلاتی که هر ساله به نوعی تکرار می شوند و گویا هیچ راه برون رفتی از انها نیست و مسئولان علاجی برای آن نمی جویند  انتظار دارید پای کار زراعت خویش بایستند  و متعصبانه به زمینی که دیگر در سایه وجود انبوه این مشکلات  حتی کفاف امرارمعاش آنها  و خانواده اشان را نمی دهد  عشق بورزند

بی تردید از  شالیکار ، چای کار ،  بادام کار و حتی باغداری که با یک تصمیم غلط ،  با یک عدم حمایت به موقع  فی المثل با واردات بی موقع و بی رویه  ، حاصل یکسال دسترنج خود را در معرض تاراج و نابودی می بیند و یا با عدم تخصیص به موقع ملزومات کشاورزی مستاصل و درمانده  در پی چاره جویی به اصطلاح به این در و آن در می زند انتظار  نداشته باشید  در پی دهها سال رنج بی حاصل همچنان  پای زمین خو یش بایستد

 شاید بهتر باشد مسئولان امر به جای بیان صورت مساله ها  و نگاه رو بنایی به موضوع کشاورزی و حفظ آن ،  به عمق این بحر عظیم بنگرند  و با اتخاذ تصمیمات درست و حمایت جدی از حقوق کشاورزان در مجامع بالا دستی و مدیریتی به بهبود زیر بنایی این مهم بپردازند  چرا که بی هیچ تردید  تا زمانی که  کشاورزی  به امری اقتصادی و مقرون به صرفه تبدیل نشود  و کشاورز با پوست و گوشت و استخوان خویش این حمایت و ارزشمندی را حس نکند  با ابلاغیه های دستوری و دستورات اجباری نمی توان به حل این موضوع پرداخت هر چند که شاید بتوان سر پوشی بر آن نهاد

 البته  شاید تمامی دغدغه های برخی مسئولان همین امر آخر  باشد .