سیاست‌ها، دو روی رقابت‌پذیری صنعت گیلان‌اند.

حمایت‌های بی‌ضابطه از صنایع داخلی ، به‌جای تقویت رقابت‌پذیری و بهره‌وری، زمینه‌ساز وابستگی و رانت شده‌اند.

بخش خصوصی واقعی در ایران، همچنان زیر سایه دولت، رانت و ساختارهای ناکارآمد، فرصت رشد نیافته و در میدان نابرابر اقتصاد، به حاشیه رانده شده است.

صنعت مرغداری، کلید امنیت غذایی، با چالش‌های جدی نیازمند حمایت و توسعه پایدار است.

در شرایطی که اقتصاد ایران با چالش‌های متعددی روبروست، به‌روزرسانی سیاست‌های حمایتی، کاهش فشار مالی از دوش کارفرمایان، و ایجاد نظامی شفاف‌تر و کارآمدتر در تعامل با کارفرمایان ضروری به نظر می‌رسد