حتی در خانوادههایی که به ظاهر متمکن هستند ریشههای فقر را میبینیم. در میدان شوش، اول خیابان ری لاستیک کارکرده میفروشند و هر وقت، از آنجا رد میشوم خودروهای چندین میلیاردی را میبینم که دارند لاستیک کارکرده میخرند، یعنی این فرد، در یک زمانی، توانسته این خودرو را بخرد ولی حالا حتی نمیتواند لاستیکش را بخرد.
کافی است فقط نگاهی به نوع انتخابهایمان و یا کنش و رفتارهای سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی خود رداشته باشیم تا متوجه شویم که در ایجاد این فقر ریشه دار و این عقب ماندگی مزمن نه تنها چندان بلکه بسیار مقصر بوده ایم ؟
بنا بر برخی گزارش ها هم اکنون ۶۰ تا ۷۰ درصد مردم ایران زیر خط فقر هستند که نشان دهنده شکاف عمیق بین آمار رسمی و واقعیت فقر در ایران است.
رفع فقر با پرداخت یارانه و سیاستهای مشابه رخ نمیدهد، تنها راه افزایش رشد اقتصادی و اشتغال و کاهش تورم و بهبود سهم حقوق و دستمزد در ارزش افزوده اقتصادی است. هر راه دیگری بینتیجه است .









